وزن گیری در دوران بارداری و الگوی مصرف گروه های غذایی در مادران باردار مراجعه کننده به بیمارستان های شمال و شرق تهران

مقدمه: با توجه به اهمیت تغذیه در دوران بارداری و نقش آن در سلامت نسل آینده و نیز چاقی به عنوان عامل خطرساز بیماری های غیرواگیر، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی افزایش وزن و الگوهای غذایی در مادران باردار انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش از نوع مقطعی و نمونه گیری به صورت سهمیه ای مبتنی بر هدف (265=تعداد) بود. داده ها به وسیله ی پرسش نامه ای شامل دو بخش آمارنگاری و یادآمد غذایی 24ساعته گردآوری شد. قد و وزن مادران اندازه گیری و برای محاسبه ی نمایه ی توده ی بدن (bmi)، وزن پیش از بارداری از پرونده ها استخراج شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با انجام آزمون های مجذور خی، آزمون تی، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته ها: 57% نمونه های مورد بررسی دارای وزن طبیعی، 15% کم وزن، 16% دارای اضافه وزن و 12%چاق بودند. وزن گیری در گروه های دارای اضافه وزن و چاق بیش از مقدار توصیه شده بود (01/0p<). در مقایسه با مقدارهای توصیه شده برای زنان باردار در هرم راهنمای غذایی، گروه های نان و غلات و شیر و لبنیات کمتر و سبزی ها و  میوه ها، گوشت و جانشین های آن، چربی ها و شیرینی ها بیشتر از مقدارهای توصیه شده دریافت شد. مدل رگرسیون نشان داد با بالا رفتن تعداد فرزندان زنده و هفته ی بارداری، وزن گیری مادر افزایش و با افزایش سن و bmi پیش از بارداری، کاهش می یابد. نتیجه گیری: پایش مداوم وزن، ارایه ی الگوی غذایی مناسب و آگاهی از میزان صحیح افزایش وزن از راهکارهای مهم در پیشگیری از عوارض بعدی چاقی پس از زایمان به ویژه در مادران مسن تر و دارای اضافه وزن است.